Een rijke historie

Al in de eerste eeuwen van het christendom trokken vrouwen en mannen zich terug voor een leven van gebed en stilte. Sommigen kozen voor het kluizenaarschap, anderen vormden gemeenschappen van gelijkgezinden. Zo werden de eerste kloosters geboren.

Waar mensen samen leven, is behoefte aan regels. Die van Sint-Benedictus (geboren rond 480 na Christus) worden de 'grondwet van het Westerse kloosterleven' genoemd. Ze zijn sober en eenvoudig en gaan over zwijgzaamheid, eerbied en ijver.

Bidden in ploegendiensten

Niet dat alle kloosters daarmee precies hetzelfde waren, want er bestonden veel interpretaties. Zo leidde het ijverig bidden in het klooster van Cluny in Frankrijk tot bidden in ploegendiensten, 24 uur per dag en gesponsord door rijke weldoeners.

De tegenreactie: strikte stiltebeleving

Er kwam een tegenreactie. Er ontstonden kloostergemeenschappen die de armoede van Christus centraal stelden en terug wilden naar de soberheid van Benedictus. Onder hen de Cisterciënzers. In 1098 werden zij gesticht in het Franse plaatsje Cîteaux. Deze beweging verspreide zich snel over heel Europa. In de 17e eeuw ontstond er in de Franse Abdij La Trappe binnen deze Cisterciënzers opnieuw een verlangen naar een meer striktere naleving van de Regel van Benedictus. Hier ontstonden de 'Cisterciënzers van de Strikte Observantie', in de volksmond 'Trappisten'. Vooral hun stiltebeleving was kenmerkend. In 1881 kwamen de Trappisten vanuit het Noord Franse klooster Mont des Cats naar Nederland. Abdij Onze Lieve Vrouw van Koningshoeven werd hier hun eerste klooster.

Historische tijdlijn