1 december 2022 - Op zondag 6 november 2022 verzorgde Kamerkoor Ad Parnassum het jaarlijkse requiemconcert in de abdijkerk van Koningshoeven. Onder de noemer ‘Shakespeare rouwt’’’ bracht het koor een muzikaal programma voor ruim tweehonderd bezoekers die speciaal voor dit concert in de kerkbanken plaatsnamen. Anthony Zielhorst van Kamerkoor Ad Parnassum vertelt erover.
Requiem Ad Parnassum ontroert
Het concert werd dit jaar grotendeels a cappella gezongen. Anthony Zielhorst: “Hedera van Kate Moore is met grote overtuigingskracht en energie uitgevoerd. In het eerste deel stonden de vrouwen en de mannen uit het koor tegenover elkaar om de Precatio Herbarum vierstemmig uit te voeren. Voor het dubbelkorige Precatio Terrae vraagt de componist een gedragen tempo bij de interpretatie van met name het tweede deel. Dat leverde een in zichzelf gekeerd gebed op, dat gekenmerkt wordt door sacraliteit en tijdloosheid.”
Subtiele klantcombinaties
“De Elegie van Stravinsky maakte grote indruk. De solo-altviool vulde de kerkruimte met groot gemak. Het publiek was ontroerd door de klaagzang die Stravinsky in 1945 heeft gecomponeerd.
De twee Shakespeare-sonnetten van Van Hemel, weer met vrouwen en mannen tegenover elkaar uitgevoerd, vielen op door de subtiele klankcombinaties die Van Hemel aan een koor weet te ontlokken. Extreem doorgevoerde polyfonie die een complexe klank tot gevolg heeft, werd afgewisseld met geraffineerd opgebouwde akkoorden.”
Abdijkerk biedt inspiratie
“Het nieuwe werk van Aart Strootman, Nebulous Sorrow, is een verrassende compositie. Strootman zegt erover: ‘Het werk is geïnspireerd op ogenschijnlijk ongerelateerde ingrediënten: de indrukwekkende kerk van Koningshoeven, Shakespeare-sonnetten en elektronische klanksynthese. Bij mijn eerste bezoek aan de kapel viel me direct de overweldigende akoestiek op. Zeker op grotere afstand is verstaanbaarheid niet eenvoudig maar dit biedt ook een kans: woorden worden klank, melodie wordt harmonie en alle ritme vereist tijd. Deze observatie deed me besluiten een traag bewegend stuk te schrijven, waarin de teksten van Shakespeare, opgedeeld in trage lettergrepen, amorfe klanklandschappen opleveren. Dit wordt versterkt door de langzaam verglijdende stemmen en uitgemeten vibrato versieringen. De luisterervaring is ten dele afhankelijk van waar het publiek gepositioneerd is omdat het koor – zichzelf begeleidend op minutieus gestemde buisklokken – zich richting het einde van het werk verplaatst. De solo altvioolpartij smeedt tot slot de onderdelen aaneen door soms haaks op de textuur in te gaan en op andere momenten met een vocale kwaliteit naadloos aan te sluiten op het koor. Het resultaat is een mistige droom, een indringend klinkend wolkendek waarin de hartverscheurende teksten van Shakespeare invoelbaar worden.’”
Hartelijk applaus
“Na het inspirerende woord van abt Isaac volgde het a cappella gezongen requiem van Daniël de Lange. Het koor was hier weer verdeeld in twee vierstemmige koren tegenover elkaar, elk koor werd aangevuld met een solokwartet. Het bleek een meditatief begin ter voorbereiding op een overweldigend Dies Irae, een welluidende Domine Jesu Christe, een verrassend subtiel Sanctus en een nieuw meditatief moment in het Agnus Dei. Het publiek was aangenaam verrast door het relatief onbekende requiem en reageerde met een hartelijk applaus.”
Op de foto's: Het requiem-concert door Kamerkoor Ad Parnassum in de abdijkerk was indrukwekkend en ontroerend.