Broeders bezoeken Kamp Westerbork

Het gezelschap vertrok die ochtend al vroeg met de bus naar Drenthe. “Na een rit van bijna twee uur stapten we – allen in habijt – het terrein op”, vertelt broeder Wigbert. “Onder leiding van gids Rienes Lohman maakten we een wandeling door het kamp. De uitleg die Rienes gaf, maakte de rondleiding indrukwekkend. Hij vertelde over Westerbork alsof hij zelf getuige was geweest van de gebeurtenissen. Hij gaf – soms zelf bewogen – uitleg over het karakter van het kamp en over het hoe, door wie en waarom. Dat maakte ons nóg meer betrokken dan we al waren. Het was een hard gelag te beseffen dat onze broeders en zusters hier zijn geweest om kort daarna in Auschwitz te worden vermoord.”

Pijn in het hart
Dankzij de uitleg van gids Rienes ontdekten ze ook dat er soms vreugde was in het kamp “omdat veel kampbewoners helemaal nog niet wisten wat hen te wachten stond. Vreugde en verdriet hebben elkaar hier afgewisseld. Dat maakte de pijn in het hart, waarmee we hier rondliepen, niet minder. Wij weten immers wat er uiteindelijk met hen is gebeurd…” De rondleiding kreeg een bijzondere kleur en een religieus tintje door een korte, stemmige en betekenisvolle gebedsviering bij het spoor op het terrein. Daarmee sloten de monniken van Koningshoeven hun bezoek – en tevens ook de gedenkcyclus aan de familie Löb – passend af.

Uitgestrekte rietvelden
Na het ingrijpende bezoek stond er wat lichtvoetigers op het programma: een rondvaart in De Weerribben en Wieden bij Zwartsluis. In een open boot voer de kloostergemeenschap bijna twee uur lang in alle rust en met prachtig weer door uitgestrekte rietvelden en langs groene bosschages. Het bleek een goede manier om het bezoek aan Kamp Westerbork te verwerken en weer terug te keren naar ‘het nu’. Al beseffen de monniken maar al te goed dat ook vandaag de dag de wereld niet zonder pijn, verdriet en zinloos oorlogsgeweld is.

Op de foto: De broeders sloten de rondleiding af met een gebedsviering bij het spoor op het Westerbork-terrein.