8 oktober 2024 - Broeder Pachomius legde op 20 augustus 2024, de feestdag van de Heilige Bernardus van Clairvaux, zijn grote professie af. Daarmee bereikte hij een nieuwe fase in zijn monastieke leven. Abt Isaac legt uit waarom deze stap voor broeder Pachomius extra bijzonder is.
Broeder Pachomius tot monnik gewijd
“Broeder Pachomius trad zeven jaar geleden in bij Our Lady of Victoria, ons dochterhuis in Oeganda”, vertelt hij. “Het zou gebruikelijk zijn geweest als hij ook daar zijn eeuwige geloften zou uitspreken. Want hij heeft daar zijn vorming gehad en doorliep er de eerste fases van het proces om monnik te worden. In het kader van de laatste fases kwam hij naar Nederland om hier te studeren. Hij werd tijdelijk lid van onze gemeenschap op Koningshoeven. Dat doen we trouwens vaker: monniken van andere huizen – met name onze dochterhuizen – de mogelijkheid bieden om hier verder te studeren.”
Broeder Pachomius woont sindsdien op Koningshoeven en volgt een Engelstalig theologieprogramma aan de Tilburg University. “Daar fietst hij twee keer per week naartoe om colleges te volgen; de rest van de week leeft hij bij ons in de abdij zijn leven als monnik”, aldus abt Isaac. “Hij leert hier tevens de fijne kneepjes van het imkervak. Zo kan hij straks, als hij terug is in Oeganda, een honingproductie opzetten.”
Omringd door bekenden
Maar met zijn naderende monnikswijding bleek ‘Oeganda’ in alle opzichten ineens heel ver weg. Want zijn universitaire studie onderbreken om voor even terug te keren naar het Afrikaanse land was geen optie. De abt van de gemeenschap van Our Lady of Victoria, Dom John Bosco, dan naar Nederland halen? Die weg liep ook dood: hij kreeg geen visum. “Toen was er maar één oplossing: Dom John Bosco heeft me officieel gedelegeerd de professie hier op Koningshoeven af te nemen”, vat abt Isaac samen. “Dat gaat met officiële documenten. Gelukkig was dat wel snel geregeld. Dat zijn zo de voordelen van digitale post.” En zo gebeurde het dat broeder Pachomius zijn eeuwige geloften op 20 augustus 2024 in de abdijkerk van Koningshoeven aflegde.
“Het was een mooie plechtigheid”, blikt abt Isaac terug. “Helaas was er geen directe familie van hem bij, ook zijn moeder niet. De Nederlandse ambassade verstrekte geen enkel visum. Gelukkig was er wel een landgenote van hem die in Oostenrijk studeert en op deze dag zijn familie vertegenwoordigde. Ook enkele medebroeders, afkomstig van het Afrikaanse continent, en enkele bekenden van binnen en buiten de abdij waren erbij. Zo voelde hij zich toch omringd door mensen die dicht bij hem staan.” Het rijtje aanwezigen werd gecompleteerd door zijn medestudenten van de universiteit.
Feest!
Het werd een feestelijke viering in de kerk, gevolgd door een gezellige, gezamenlijke maaltijd in het gastenhuis. Wie dacht dat het feest daarna voorbij was, heeft het mis. Er trad nog een gospelband op, begeleid door grote Nigeriaanse drums, “en omdat de muzikanten bekende muziek speelden, werd er luid meegezongen. Af en toe gingen zelfs de voetjes van de vloer.” Broeder Pachomius’ moeder en medebroeders in Oeganda werden niet vergeten. “Een dag later al konden we een volledige video naar ze sturen zodat zij toch deels mee konden beleven wat wij hier zo intens met elkaar hebben gevierd. Moge God broeder Pachomius zegenen.”