Broeder Isaac 12,5 jaar prior

Isaac is van het ondernemende type. Hij is nauw betrokken bij alle ondernemingen van de abdij, heeft zijn hart verpand aan ‘zijn’ biologische kaasmakerij, is één van de directieleden van Bierbrouwerij de Koningshoeven en nam het initiatief voor de bouw van de duurzame waterzuiveringsinstallatie. Verder is hij vaak op pad om mensen te ontmoeten, zakelijke relaties te behartigen en banden aan te halen. “Als prior – plaatsvervanger van de abt – hoort het erbij. Ik ben ook door hem benoemd, ik denk dat hij bepaalde kwaliteiten zag”, lacht Isaac.

‘Geen dag spijt’

Vele jaren vóór hij prior werd, was hij al lid van de Koningshoevengemeenschap. “De keus om het klooster in te gaan, is een goede geweest”, blikt hij terug. “Al was er in het begin verzet in mij. Dat heeft bijna twee jaar geduurd. Door het verzet op te geven, kwam de roeping boven, nu meer dan twintig jaar geleden. Ik ben erg blij met dit leven. Het is intensief, met haken en ogen. Maar ik heb er geen dag spijt van.”

Uitgesproken

Isaac is een bevlogen monnik die oprecht gelooft dat de wereld een beetje mooier wordt als mensen er hun best voor doen. Hij is ook uitgesproken. “Alleen geloven schiet niet op”, zegt hij. “Je moet ook wat dóen. Gewoon beginnen, niet bang zijn om fouten te maken. Daar leren we van.” Die instelling leidde tot een aantal succesvolle Koningshoeven-ondernemingen waar duurzaamheid, biologische productie en aandacht voor mens en natuur troef zijn.

‘Ontmoeten zonder woorden’

Ook buiten de kloostermuren is Isaac actief. Sterker nog, hij reist regelmatig – vaak samen met abt Bernardus – over de landsgrenzen naar de zusterhuizen in Oeganda en Indonesië. Ook voor de bierbrouwerij komt hij op diverse plaatsen in de hele wereld. “Soms haalt het reizen me uit mijn contemplatieve leven. Andere keren voedt het juist. Zo verblijf ik in Afrika vaak in religieuze gemeenschappen. Dat vind ik een enorme verrijking.” Een moment dat hem erg bij blijft, is die keer dat hij in Oeganda uren zat te wachten, samen met een jong kind. “Voor Oegandese begrippen niks bijzonders trouwens, dat wachten.” Voor Isaac des te meer. “Daar zaten we. Drie uur lang in stilte”, weet hij nog. “Het wachten veranderde in ‘ontmoeten zonder woorden’, levens vielen samen. Het was prachtig.”